16 april 1940 - 13 december 2022
Pioniers spreken altijd tot de verbeelding!
Hij was een kritische opleider. Hij was veeleisend maar hij deed zelf ook wat hij predikte: gedegen voorbereiding, van tevoren uittekenen en goed documenteren. Tijdens operaties was hij daardoor rustig, leek geen handeling teveel te doen en viel jaloersmakend bij toverslag altijd op de goede structuur. Hij bouwde ook een leerschool met een indrukwekkende bibliotheek waar werkelijk geen enkel handchirurgisch boek in leek te ontbreken, inclusief antiquariaat met bijzondere first prints. Er waren duizenden keurig gearchiveerde dia’s van patiënten en vele medische illustraties waaraan hij samen met een medisch illustrator met een bijna neurotische toewijding minutieus vormgaf. En natuurlijk het anatomie lab, waar de urgentie voor anatomische studie in de chirurgische opleiding vanaf straalde. Tevens organiseerde hij vele cursussen die na zijn vertrek de naam ”De Kurt Bos Hand- en Polscursus“ kregen.
Alles wat hij deed was goed overdacht waardoor hij ook een hekel had aan nutteloze vergaderingen waar het wat hem betreft te veel ging over productie en te weinig over academische ambities en innovatie. Het was daarom ook dat hij pas in 1996, nadat hij al jaren hoofd van de afdeling was, akkoord ging met een benoeming tot hoogleraar plastische chirurgie aan de Universiteit van Amsterdam, na eliminatie van allerlei voorwaarden. Hij hield geen inaugurele rede. In juni 2000 ging hij met emeritaat en gaf hij zijn afscheidscollege.
Kurt Bos zullen wij als flamboyante, eigenzinnige en charismatische pionier onthouden, met een grote visie en passie voor de plastische, reconstructieve en handchirurgie.
